Elk jaar moeten de leerlingen uit de tweede graad Beeldende en Architecturale kunsten een creatieve opdracht maken rond de thema’s die we binnen de lessen kunstgeschiedenis behandelden.
Hieronder enkele pareltjes die ik dit jaar mocht ontvangen!!!
Het einde van het schooljaar nadert. Dit betekent dat onze tweedejaars traditioneel naar het archeologisch park van het Duitse Xanten trokken.
Ondertussen hebben ze hun examens al achter de rug, maar donderdag 6 juni stonden de creatieveling van 6AR en K nog te blinken op de voorstelling van hun GIP.
We verwelkomen een aantal nieuwe Rafiki's, maar moeten dus jammer genoeg ook afscheid nemen. Bedankt Kaat, Jelien, Robbe, Gijs en Largo!
Op 8 mei konden de leerlingen deelnemen aan het Provinciaal Kampioenschap Atletiek MOEV in het druilerige en koude Hulsthout.
Bij de categorie miniemen nemen de eerste en tweedejaars het tegen elkaar op. Floor De Meulemeester (1Me) deed mee in de disciplines Kogelstoten en Hoogspringen.
Bij het kogelstoten kon ze de bronzen medaille in de wacht slepen met een worp van 10,21 m in de derde en laatste poging. Bij het hoogspringen kon ze over 1,30 m geraken. Net zoveel als de derde maar ze had er een poging meer voor nodig. Vierde dus. Gezien de eerste vijf plaatsen recht geven op kwalificatie voor het Vlaams Kampioenschap kon ze zich kwalificeren voor beide disciplines.
Proficiat, Floor!
Op donderdagavond 24 mei viel Borsa Corsa, de minionderneming die de totebags met wereldkaart verkocht, opnieuw in de prijzen.
Ze behaalden de tweede plaats bij de Mini Star Awards in Thomas More Turnhout.
Borsa Corsa kreeg een award voor de volgende categorieën: knap reclamefilmpje, knap totaalconcept, creatief & innovatief product, sociaal engagement, duurzaamheid, web aanwezigheid, teamspirit en actieve mini.
GESPREK MET TREES SEUNTJENS
In een centrale uitkijkpost die dienstdoet als tijdelijk directeurskantoor hadden we opnieuw een gezellige babbel met mevrouw Seuntjens, net zoals bij haar aantreden als directeur, nu veertien jaar geleden. Het prospectieve, jeugdige enthousiasme van indertijd confronteren met de retrospectieve, wijs geworden bezadigdheid van nu: dat was het opzet, om zo de cirkel rond te maken. Om niet te belanden in melancholisch gemijmer legden we haar, in de haar vertrouwde no nonsense-stijl, een aantal duidelijke vragen voor.
Wat vind je zelf de belangrijkste verwezenlijkingen die je als directeur hebt kunnen doen?
Mag ik beginnen met te zeggen dat ik het woordje ‘verwezenlijkingen’ heel erg zou willen relativeren? Vooral omdat het niet gaat om ‘mijn’ verwezenlijkingen. Zoals de vraag geformuleerd is, ligt er te veel focus op mijn persoon. Ik was me er toen ik aan de job van directeur begon sterk van bewust dat ik aangewezen was op vele andere mensen. Om de job te leren, en om hoe dan ook dingen gedaan te krijgen. Mijn adjunct-directeur van toen, Joke Venken speelde daar in de beginperiode een heel grote rol in. Zonder haar zou het toen niet zijn gelukt. Er zijn zoveel dingen waar je als beginnende directeur geen benul van hebt. En natuurlijk zijn er verschillende stijlen waarmee je directeur kan zijn. Ik wilde mensen motiveren, en verantwoordelijkheden delegeren waar mogelijk. De autoritaire directeurstijl was niet de mijne. En om dan te antwoorden op de vraag: Als directeur kan je – dat is eigen aan de job - lijnen uitzetten, en klemtonen leggen. Iets wat ik zelf heel belangrijk vond, was dat er op vlak van didactisch materiaal een basiscomfort zou zijn voor alle leerkrachten. Concreet betekent dit: ruimte en materiaal. Dit is uiteraard een project dat niet af is. Wat het eerste betreft zetten we met de bouw van het nieuwe schoolgebouw weer een belangrijke stap. En wat materiaal aangaat: Ik denk dat je leerkrachten hier goed moet ondersteunen, opdat ze hun energie helemaal zouden kunnen gebruiken voor het eigenlijke lesgebeuren, en niet voor de organisatorische randvoorwaarden. Met basiscomfort bedoel ik: in elke klas een computer en een beamer. En in enkele klassen zelfs smartboards, op vraag van de leerkrachten. Samen met veel medewerkers heb ik mijn aandeel gehad in de overgang naar het digitale tijdperk. Het werk dat Frans Gyssels hier heeft verzet kan niet genoeg worden gewaardeerd. Ook de realisatie van één leraarskamer was iets wat ik belangrijk vond. De betreurde Marcel Schellens speelde hier een belangrijke rol. Op het vlak van onderwijsinnovatie probeerde ik leerkrachten die met nieuwe ideeën kwamen zoveel als mogelijk te steunen. We hebben op school bijvoorbeeld resoluut CLIL een kans gegeven. Nieuwe richtingen zoals Woordkunst-drama en Economie-Wetenschappen hadden we nodig om ons aanbod voldoende groot en aangepast aan de vraag te houden. Wanneer ik zie wat er in de voorbije jaren allemaal is gerealiseerd, dringt het nog sterker tot me door dat ikzelf niets had gekund zonder het directieteam, waar ik deel van uitmaakte, en zonder de vele hardwerkende, gemotiveerde collega’s.
Moeilijke vraag waarschijnlijk om daar voor jezelf op te antwoorden: Wat waren je sterktes als leerkracht en als directeur?
Inderdaad niet zo gemakkelijk om dat van jezelf te zeggen, maar ik denk dat ik als directeur mijn enthousiasme voor het werken met mensen heb behouden. Vanuit de overtuiging dat we samen verder kunnen ontwikkelen, groeien. Dat is belangrijk: niet ‘ik’, maar ‘samen’. Toen ik zoveel jaar geleden de uitdaging aanging om directeur te worden, wist ik dat communicatie heel belangrijk was. Wanneer die niet goed verloopt, ontstaat er misschien een misverstand dat zelfs kan ontaarden in een conflict. Van de andere directieteamleden weet ik dat ze op het gebied van tijdig detecteren van mogelijke ergernissen en reageren met aangepaste communicatie erg sterk zijn. Ook op organisatorisch gebied zijn de andere teamleden top, en kan ik op hen terugvallen.
Had je het gevoel dat je de hele specifieke job van directeur voldoende naar eigen opvattingen en overtuigingen kon invullen?
Het kan zijn dat ik nu in herhaling val, maar ik mag ook op deze vraag positief antwoorden, omdat ik het gevoel had deel uit te maken van een directieteam. Samenwerken met Rita Mattheussen en Hilde Van Dyck en met hen een participatief leiderschap uitbouwen, was helemaal mijn ding. Meningen aftoetsen, elkaar bevragen en dan bijsturen waar nodig: dit was een meerwaarde voor alle directieteamleden, denk ik. Die feedback was heel belangrijk, bijvoorbeeld wanneer er moeilijke boodschappen moesten worden gegeven, aan ouders, leerkrachten, leerlingen. Niet het leukste deel van directeur zijn, maar wel iets wat je geregeld moet doen. Het is ook zo dat problemen vaak ontstaan wanneer het niet voor iedereen duidelijk is wat de principes zijn die we op Maris Stella willen gerespecteerd zien. Een voorbeeld: we vinden op onze school nog altijd dat schoolwerk prioriteit heeft op vrije tijd of buitenschoolse activiteiten. Het is lastig wanneer bijvoorbeeld ouders op dit terrein of leerkrachten op een ander terrein, daar anders over denken. Een schoolcultuur moet namelijk worden gedragen door alle betrokkenen, en is ook altijd iets kwetsbaars, nooit voor eens en voor altijd verworven.
Enkele nog meer persoonlijke vragen: Wat waren de grote frustraties?
Niet echt een frustratie, maar wel iets wat ik eerlijk moet toegeven: het lesgeven dat ik zoveel jaar had gedaan heb ik als directeur af en toe gemist. Als leerkracht kan je meer in de diepte werken, met leerlingen op een bepaald onderwerp doorgaan. Dat gaf mij als leerkracht veel arbeidsvreugde. Als directeur werk je meer in de breedte, kom je meer met een heleboel andere ‘spelers’ op het onderwijsveld in contact. Wat me gaandeweg meer is beginnen opvallen is hoeveel psychische problemen er zijn bij mensen, ook bij jonge mensen. Er zal in de komende tijd misschien nog meer moeten worden ingezet op een zo goed mogelijke begeleiding. Ik ben wat dit betreft alvast heel grote voorstander van netwerktafelgesprekken, waarin de school gaat samen zitten met andere begeleiders van de leerling. Altijd in het belang van de leerling.
Een heel eigentijds fenomeen dat ik niet altijd aangenaam vond en vind is de meekijkcultuur, en zijn de helicopterouders die hun eigen kijk op onderwijs willen opdringen aan de school. Dat gaat soms ver, met eisen hic et nunc, over de aanpak van het eigen kind. Ik durf nog altijd hopen en verwachten dat ouders hun vertrouwen geven aan de school. Niet omdat wij nooit een fout zouden kunnen maken. Maar wel omdat wij hier in huis heel wat deskundigheid hebben wanneer het gaat om didactiek, en nog belangrijker, wanneer het gaat om pedagogie. Ik begrijp ook dat dwarsliggers nodig zijn om het spoor te kunnen leggen waarop de school zich voortbeweegt. We staan niet stil: reflectie op de dagelijkse schoolpraktijk is noodzakelijk, en natuurlijk hebben de ouders daar ook een stem in, als vertegenwoordigers van de ruimere samenleving van vandaag.
Om het evenwicht te bewaren, zeker na de vorige vraag: Kan je, liefst met enig lyrisch gevoel, beschrijven waar je net heel veel plezier en deugd aan hebt beleefd?
Mogen werken op Maris Stella is echt een voorrecht. Dat klinkt als een cliché, maar ik heb het zelf zo ervaren, en ik hoor het ook van heel wat mensen om mij heen. De veelheid van uitdagende dingen en interessante mensen maken het moeilijk om er enkele zaken uit te halen. De dynamiek van het hele leerkrachtenteam en van de leerlingen, de ongelooflijke, soms schijnbaar onuitputtelijke bronnen van creativiteit bij leerkrachten én leerlingen, de evolutie naar meer participatie, ook door leerlingen… Hun blijheid en vrolijkheid die aanstekelijk werken. De mooie omgeving, het feit dat het grootste deel van de mensen die op school rondlopen bereid zijn om hard te werken en verantwoordelijkheid willen opnemen. Niet alleen de grote projecten, maar minstens zo belangrijk: de kleine dingen als een gewone ‘goeiemorgen’ van leerlingen of leerkrachten, of een oprechte blijk van meeleven wanneer iemand het moeilijk heeft, de gezellige babbel tussendoor of bij de ochtendkoffie, het contact in het oudercomité met toegewijde ouders… zoveel redenen om blij en dankbaar te zijn om op deze school te mogen werken.
Wat heb je zelf gedurende de vele jaren die je eerst als leerkracht en daarna als directeur op Maris Stella doorbracht geleerd?
Ik denk dat ik geleerd heb dat je moet luisteren, en leren luisteren, altijd opnieuw. Mensen kunnen groeien, leren, ontwikkelen om zo sterker in hun schoenen te staan. Maris Stella is een grote schatkamer, waar mensen met heel veel talent rondlopen. Het is – en dat moet zo – een plek waar je duizend en een kansen krijgt om te leren. En wanneer het niet meteen lukt: om een nieuwe kans te krijgen, om te leren. Altijd opnieuw, want leven is leren. Ik heb de school zelf van in het begin ervaren als een goede familie. Bij de gelukkige én de moeilijke momenten mocht ik ervaren dat er altijd collega’s, maar ook leerlingen zijn die daar oog voor hebben. En die zo soms zelfs ‘helen’. Vandaar dat de school een ‘heilige’ plek is. Maar het is ook belangrijk om niet altijd hetzelfde pad te bewandelen, vandaar dat de leerlingen weten dat er een ‘heilig paadje’ is in de tuin waar ze niet over mogen. De schat die we hebben verstopt in de tuin, vlak bij het kruis, en die we in 2020 gaan opgraven is een heel symbolisch gegeven. De echte schat is de kern van de boodschap van de zusters: het graag zien van elkaar, de caritas. Het kruis verwijst naar Christus, die niet anders deed dan ‘graag zien’.
Om na de verheven woorden weer even te landen in de dagelijkse realiteit, nog een voorlaatste vraag: Over welke eigenschappen beschikt de ‘ideale directeur’, die natuurlijk niet bestaat?
Kort maar krachtig: Een ideale directeur probeert te luisteren en bekwaamt zich in de kunst om mensen en ideeën samen te brengen. Hij probeert te waarderen, te motiveren, te enthousiasmeren. Soms kan hij niet anders dan confronteren, en moet hij knopen doorhakken. Hij moet ook de levenskracht hebben om op te veren en door te gaan wanneer hijzelf op zijn bek gaat – want ook dat kan gebeuren. En heel praktisch: Hij moet de cultuur van de school kennen en verbinden. En strategisch denken. Jezelf wat tijd geven om in de job te groeien, is ook van tel. Je moet directeur worden, je bent het niet van de ene op de andere dag.
En dan de allerlaatste, voor de hand liggende vraag: Hoe ga je de massa’s binnenkort vrijkomende tijd vooral besteden?
Natuurlijk komt er nu meer tijd voor de klassieke dingen waar iedereen aan denkt bij het woordje ‘pensioen’, zoals: familie, de kleinkinderen, reizen, lezen, sporten, cultuur. Daarnaast speel ik met de gedachte om nog les te geven aan anderstalige nieuwkomers.
Heel veel dank voor dit schoolhistorisch gesprek, en voor je jarenlange inzet voor de school.
Mijn dank voor iedereen die het mij mogelijk maakte om op deze school directeur te zijn. We zien elkaar zeker nog in de komende tijd in de warme haven, de veilige bubbel die Maris Stella is, een school waar we samen heel trots op mogen zijn.
Voor verslag: Koen Kint
Alle foto's zijn van het prachtige afscheid dat de leerlingen voor hun directeur hadden voorbereid: toneel, Seuntjens-quiz en dans (door alle leerlingen, leerkrachten, secretariaat en directie uitgevoerd).
Als afsluiter trakteerde Trees Seuntjens met een heerlijk ambachtelijk ijsje.
Ook dit schooljaar was er weer veel voetbalplezier te beleven op Maris Stella. Zo begon het schooljaar met een zaalvoetbaltornooi voor miniemen en scholieren in Westmalle tegen onder meer Sint-Jan Berchmans, Het Atheneum en Immaculata Instituut. Onze miniemen behaalden de 4de plaats, de scholieren deden net iets beter met een 2de plaats.
In oktober en november speelden de verschillende graden onderling tegen elkaar tijdens de middagpauze. Zo won het 2de jaar tegen het 1ste jaar, het 4de jaar won van het 3de jaar en het 6de won van het 5de. Deze spannende en faire wedstrijden konden steeds op veel belangstelling rekenen van supporterende medeleerlingen. De terugwedstrijden werden dan weer gespeeld in april en mei. Onze 3de graad speelde hun terugwedstrijd op de opendeurdag en ze gaven aan de toeschouwers een aangenaam kijkstuk. Na de 5-0 winst van het 6de jaar in de heenwedstrijd kwam het 5de jaar met nog 10 minuten op de klok op een 4-1 voorsprong. Het 5de jaar zette alles op alles maar het 6de jaar kon toch nog 2x scoren. Eindstand 4-3 in het voordeel van het 5de jaar.
Net als het 5de jaar kon ook het 3de jaar de terugwedstrijd winnen na verlies in de heenwedstrijd. Ook zij wonnen na een zeer spannende wedstrijd met 4-3.
In de terugwedstrijd tussen het 1ste en 2de jaar leek het er lang op dat ook het 1ste jaar, net als de andere jaren, de terugwedstrijd zou winnen na verlies in de heenwedstrijd. Ze speelden goed samen en kwamen op voorsprong na een knappe vrije trap. Het 2de jaar stak meteen een tandje bij en won nog met 3-2.
We zagen hele mooie, spannende en faire wedstrijden dit jaar op Maris Stella. Alle graden gaven het beste van zichzelf voor vele supporters die kwamen kijken naar deze wedstrijden. Maar niet alleen de leerlingen speelden tegen elkaar. Ook de leerkrachten namen het dit jaar op tegen de leerlingen. De meisjes kregen de kans om de leerkrachten het vuur aan de schenen te leggen. De meisjes speelden goed en maakten het de leerkrachten knap lastig. Toch konden de leerkrachten verdiend winnen met 2-0.
Voetbal op het Maris Stella Instituut sloten we dit schooljaar af met een wedstrijd tegen Het Atheneum. Het Atheneum speelde zeer goed en was de betere ploeg. Toch konden we door knap teamwork en samenspel de wedstrijd winnend afsluiten in een doelpuntenrijke wedstrijd met 5-3.
Met dank voor het leuke voetbaljaar!
Het LO-team
Ook dit schooljaar was er weer veel voetbalplezier te beleven op Maris Stella. Zo begon het schooljaar met een zaalvoetbaltornooi voor miniemen en scholieren in Westmalle tegen onder meer Sint-Jan Berchmans, Het Atheneum en Immaculata Instituut. Onze miniemen behaalden de 4de plaats, de scholieren deden net iets beter met een 2de plaats.
In oktober en november speelden de verschillende graden onderling tegen elkaar tijdens de middagpauze. Zo won het 2de jaar tegen het 1ste jaar, het 4de jaar won van het 3de jaar en het 6de won van het 5de. Deze spannende en faire wedstrijden konden steeds op veel belangstelling rekenen van supporterende medeleerlingen. De terugwedstrijden werden dan weer gespeeld in april en mei. Onze 3de graad speelde hun terugwedstrijd op de opendeurdag en ze gaven aan de toeschouwers een aangenaam kijkstuk. Na de 5-0 winst van het 6de jaar in de heenwedstrijd kwam het 5de jaar met nog 10 minuten op de klok op een 4-1 voorsprong. Het 5de jaar zette alles op alles maar het 6de jaar kon toch nog 2x scoren. Eindstand 4-3 in het voordeel van het 5de jaar.
Net als het 5de jaar kon ook het 3de jaar de terugwedstrijd winnen na verlies in de heenwedstrijd. Ook zij wonnen na een zeer spannende wedstrijd met 4-3.
In de terugwedstrijd tussen het 1ste en 2de jaar leek het er lang op dat ook het 1ste jaar, net als de andere jaren, de terugwedstrijd zou winnen na verlies in de heenwedstrijd. Ze speelden goed samen en kwamen op voorsprong na een knappe vrije trap. Het 2de jaar stak meteen een tandje bij en won nog met 3-2.
We zagen hele mooie, spannende en faire wedstrijden dit jaar op Maris Stella. Alle graden gaven het beste van zichzelf voor vele supporters die kwamen kijken naar deze wedstrijden. Maar niet alleen de leerlingen speelden tegen elkaar. Ook de leerkrachten namen het dit jaar op tegen de leerlingen. De meisjes kregen de kans om de leerkrachten het vuur aan de schenen te leggen. De meisjes speelden goed en maakten het de leerkrachten knap lastig. Toch konden de leerkrachten verdiend winnen met 2-0.
Voetbal op het Maris Stella Instituut sloten we dit schooljaar af met een wedstrijd tegen Het Atheneum. Het Atheneum speelde zeer goed en was de betere ploeg. Toch konden we door knap teamwork en samenspel de wedstrijd winnend afsluiten in een doelpuntenrijke wedstrijd met 5-3.
Met dank voor het leuke voetbaljaar!
Het LO-team
Op donderdag 17 mei maakten de leerlingen van de tweede graad Kunst een kunstuitstap naar Gent. Hun bestemming was het SMAK, oftewel het Museum voor Actuele Kunst. Het SMAK viert dit jaar haar 20ste verjaardag en doet dit in stijl doorheen de tentoonstelling “Highlights for a future”. Met een selectie van ongeveer 200 werken uit de collectie wil het museum vooral naar het heden en de toekomst kijken. Bekende klassiekers, nieuwe topstukken én recente aanwinsten uit de museumcollectie worden ingezet om verrassende dialogen met elkaar aan te gaan. De leerlingen luisterden naar een professionele uitleg van de gidsen van het SMAK. Hierna kregen ze nog even de tijd om de expo zelfstandig te verkennen in het licht van hun komende kunstproject.
Hieronder enkele van hun reacties:
In het museum leer je om op een hele nieuwe manier te kijken naar hoe kunst wordt gepresenteerd. Er zijn veel werken waarvan je je afvraagt: behoort dit nog tot de wereld van de kunst? Het SMAK heeft een vrij gevarieerd aanbod (schilderijen, installaties, beeldhouwwerk), wat het interessant maakt. Doorheen de uitleg van de gidsen konden we de werken eveneens beter begrijpen. Een groot deel van de collectie baadt in een melancholische sfeer, waar je stil van wordt. Ik ben blij dat we er zijn geweest want ik heb op een andere manier leren kijken naar kunst.
Rune Keustermans
Door de documentaire, die we de week voor de uitstap bekeken, wist ik ongeveer wat te verwachten. Toch was het een verrassende expo. Er stonden 200 werken, ook al leek het minder. Ik had reeds wat opzoekwerk verricht omtrent kunstenaars/kunstwerken die me aanspreken, maar tijdens het bezoek ontdekte ik er nog veel meer. Door de uitleg van de gids begon ik sommige werken of de achtergrond van de kunstenaars beter te begrijpen. Dit veranderde mijn blik, een zeer leuke ervaring.
Balte Tomboy
Het SMAK is een ruim museum met zeer boeiende kunstwerken. Neem nu bvb. Blue glitter van Ann Veronica Janssens, niemand kan dit kopiëren. De gids is een aanrader, hij/zij kan je namelijk een zeer goede uitleg geven over een werk waardoor je er anders naar gaat kijken. De verschillende ruimtes hebben zeer interessante kunstwerken. Het werk De Koffiekamer geeft een hele leuke maar ook drukke sfeer tegenover de witte muren van de andere kamers. Het is ook tof dat er thema’s over nationaliteit zijn zoals Chasing the Blue train van David Hammons. Besluit: Het SMAK is een echte aanrader en de gidsen zijn zeer vriendelijk en kunnen boeiend vertellen.
Emma Vanopbergen
Zondag 19 mei stond Maris Stella voor de 4de keer paraat op de Ten Miles van Malle.
Het weer zat mee en met 90 deelnemers waren we de best vertegenwoordigde school. Dat betekende dat we voor de 4de maal de wisselbeker mee naar huis mochten nemen!
Alsof dat nog niet genoeg was, vielen we ook nog in de prijzen!
Bij de 5km-meisjes behaalde Jitte Stes brons met een schitterende tijd van 23’ terwijl bij de jongens Lucas Christianen zowaar goud binnenhaalde met een fenomenale tijd van 20’!
Bij de 10km stond Daan Soetemans op het podium met een mooie tijd van 45’.
Ook op de Ten Miles waren we goed vertegenwoordigd en behaalde Jan Mangelschots een eervolle 4de plaats, 1 seconde na het brons. Brons dan weer wel voor Kaat De Vry (1h29).
Prachtige resultaten ook van: Laurens De Wachter (1h10), Balte Tomboy (1h12), Milenko Sarlet (1h31), Thomas Van Den Schoot (1h18) en Anouk Van Gastel (1h49).
Een extra proficiat aan onze eerstejaars die talrijk deelnamen en mooie resultaten noteerden, misschien dankzij de gezamenlijke opwarming door de immer enthousiaste Mr. Peeters.
Niet te vergeten was ook de talrijke deelname van leerkrachten! Liefst 6 en 1 directielid lieten zich van hun sportiefste kant zien. Een 2de plaats was voor Pieter Wijgers (stagiaire L.O. en oud-leerling van Maris Stella).
Dat het een fantastische en verdienstelijke zondag was, hoeft geen betoog. Maris Stella stond er weer en dat hebben ze geweten in Malle!
Trek alvast je loopschoenen aan en train voor de volgende editie! Loopschema’s zijn nog steeds verkrijgbaar bij je L.O.-leerkrachten.
Het L.O.-team
Naar jaarlijkse gewoonte kijkt de politie mee wie fluo draagt op de fiets. Leerlingen die door de politie positief gespot werden komen in aanmerking voor een prijs.
Op 28 mei overhandigde de politie fluoprijzen aan zes leerlingen van Maris Stella.
Thijs Serrien, Ella Eelen, Kasper Cop, Ine Bastiaensen, Tine Aerts en Frauke Van de Maele ontvingen hun prijs rechtstreeks uit de handen van de politiecommissaris dhr. Juul Claessens.
Ook Cato Eulaers, Michelle Goris, Mattisse Eelen, Hanne Braeckmans en Hanne De Cuijper werden door de politie positief gespot en kregen een prijs vanuit de school.
Proficiat!
Het begon met een drankje en een wafel,
daarna gingen we naar het restaurant en schoven we met z’n allen onze voeten onder tafel.
Nog “Succes!” van de leerkrachten en dan onze rekenknobbels laten knallen:
24 vragen en puzzels vol problemen en getallen.
Als je klaar was kon je alles indienen
en daarna misschien een prijs verdienen.
Zo had je de 120/120 van Sofie uit 2Lb,
zij nam een prachtig tablet met zich mee!
Nog een dankjewel aan alle kandidaten,
samen met al hun prachtige resultaten!
Jyrs (2Lb)
Prachtige foto’s, dat levert een rugbynamiddag altijd wel op. Zo ook op 24 april. Spelers in actie, vechtend voor de bal, lopend voor de openingen in de verdediging,… Of het nu heren of dames waren die speelden, iedereen ging er volledig voor.
In Wilrijk gingen de jongens als eerste van start tegen Mariagaarde, een ploeg die ze al wel tegengekomen zijn. Gemakkelijk hadden de heren het niet, maar ze gingen er volledig voor. Met een paar mooie acties om de bal te veroveren, kwamen ze dicht bij hun eerste punt. Jammer genoeg konden de tegenstanders het punt tegenhouden. Na de eerste wedstrijd hadden ze gelukkig even 5 minuten rust, maar direct erna volgende de tweede wedstrijd voor de heren, ditmaal tegen Melle. Nu ze echter zelf nog maar met 13 waren en er geen wisselspelers meer waren, was het echt alle reserves aanspreken. Met een paar mooie acties bleven ze in het spel. Ondanks het feit dat ze achterstonden, lieten ze zeker hun hoofd niet hangen. Ze bleven ervoor gaan en hun doorzettingsvermogen werd beloond met een try. De heren konden met een opgeheven hoofd en een tevreden gevoel het veld verlaten en de bus terug opstappen op weg naar huis.
Na de heren was het de beurt aan onze dames. Voor hen was het niet zomaar een wedstrijd, maar een finale voor het Vlaamse kampioenschap rugby. Ook voor hen een zware tegenstander, namelijk Sint-Jan. Dat het niet gemakkelijk ging worden, dat was op voorhand geweten en dat werd ook duidelijk bij het begin. Waar de dames in het begin misschien wat onder de indruk waren van de tegenstander, kwamen ze meer en meer in het spel. Ze wonnen meerdere keren de strijd om de bal en volgden en steunden elkaar bij het aanvallen en verdedigen. Echter, na 40 minuten stonden ze achter. Ook de dames hebben de moed niet laten zakken en dat was duidelijk te merken aan de volgende 20 minuten. Dan kwam Sint-Jan niet meer aan onze try-line. Een regenbui kon de pret niet drukken. Of ze nu in het 3de jaar of in het 6de jaar zaten, iedereen heeft er van genoten. Ondanks enkele blessures zijn de dames ervoor gegaan en zien ze al uit naar de terugwedstrijd op 28 april op onze opendeurdag.
Met een zeer fancy bus van busreizen Verhoeven werden we naar Deurne gevoerd. Aan de sporthal haalden we onze gidsen op die met veel enthousiasme al hun weetjes met ons deelden. Niet enkel de leerlingen, maar ook de leerkrachten hingen aan hun lippen. We stonden versteld van het glorieuze zicht dat we kregen bij het Deurganckdok, één van de weinige dokken zonder sluis, dus met directe verbinding naar de Schelde. Gigantische schepen met honderden containers draaiden net voor onze neus van de kaai en voeren richting Noordzee. Met een handige app konden we dat schip de dagen nadien nog volgen richting zijn eindbestemming Panama. Heel verrassend! Daarna reden we naar Doel. We gingen op verkenning door deze spookstad en zelfs het weer was grimmig. De mist die op dat moment erg laag hing, maakte alles nog griezeliger. Wij vonden het ongelofelijk om bijna alle huizen vol graffiti en dichtgetimmerde ramen en deuren te zien.
Vervolgens mochten we na een controle van onze geboortedata op bezoek in de Antwerp Euroterminal, waar duizenden auto’s klaarstonden om vervoerd te worden naar andere landen. Een Oostenrijkse bus die door ons land naar Senegal wordt vervoerd. Je ziet het niet elke dag! Interessant weetje: de afgewerkte auto’s werden vroeger door jobstudenten van de boot gereden. Helaas kon dit niet blijven duren omdat enkele jobstudenten de nieuwe wagens voorzagen van een aangepaste carrosserie. In de voetbalkantine van Kallo mochten we ‘s middags onze boterhammen opeten. Daarna genoten we van een snoepje of chips. Onze suikers waren dus goed aangevuld om de namiddag aan te vatten. Ook de gidsen bleven dolenthousiast en namen ons mee naar de zwaaikom van Kallo. Daar werd in detail uitgelegd wat slikke, schorre, hoogtij, laagtij en springtij is. Tot slot parkeerden de bussen naast een sluis. De Filipijnse medewerkers, die maandenlang van huis zijn, zwaaiden terug naar alle leerlingen. Hilariteit alom! Vermoeid, maar voldaan keerden we terug huiswaarts. Van een geslaagde excursie gesproken!
Zijn jouw krokkusen, tulpen, hyacinten of andere bolgewassen ook al uitgebloeid?
Het seminarie ecologie verzamelt deze uitgebloeide bloembollen om ze een nieuw leven te geven in onze vlindertuin. Heb je dus uitgebloeide bloembollen liggen die je normaal in de vuilbak zou gooien, gun ze een tweede leven en kom ze deponeren in de doos naast het biologielokaal.
Dankjewel aan alle oud-leerlingen die van de vijfde editie van de start2study wederom een succes maakten. Bijna 80 oud-leerlingen informeerden onze zesdejaars over hun studierichting. Tips en tricks, studiemateriaal, folders en nog zoveel meer werden uitgewisseld.
Op donderdag 10 januari waren 5 leerlingen niet aanwezig op school wegens deelname aan de klimaatbetoging in Brussel. Een week later waren er al 35 klimaatspijbelaars. De aandacht voor het klimaat was de laatste weken op school nooit ver te zoeken. De MOS-werkgroep heeft een heel aantal extra leden. Op school volgden hier verschillende acties uit: Voor de derde graad kwam gewoon hoogleraar Biologie Ivan Janssens van de universiteit Antwerpen een gastcollege geven over het klimaat. Dit werd enorm goed ontvangen door de leerlingen. Tijdens de strafstudie konden de klimaatspijbelaars in debat gaan met Werner Sels van Ondernemers Zonder Grenzen. De MOS-werkgroep zorgde ervoor dat de verwarming al vanaf vrijdagochtend op weekendmodus gaat, zodat we meer energie besparen. Het seminarie ecologie helpt ook een handje. Zij zorgden voor het verdwijnen van plastic rietjes en organiseren het project Mei-PMD-vrij. Er worden ook bomen aangeplant op school, met dank aan mevrouw Seuntjens. Op 20 maart krijgen leerlingen de mogelijkheid om deel te nemen aan de klimaatmarathon, georganiseerd door de Vrije Universiteit Brussel. Hier krijgen ze meer uitleg van professoren over klimaatopwarming.
WIST JE DAT ….
ook onze tweede graad prachtig gescoord heeft in de Junior Wiskunde Olympiade? We hebben maar liefst zeven leerlingen die naar de halve finale mogen: Lotte van der Schoot, Tim Janssens, Saar Dierckx, Joni Hoskens, Vincent Matheï, Stien Craane en Aaron Goos.
Het was een grote enthousiaste groep die vrijwillig een hele woensdagnamiddag hun wiskundeknobbels gepijnigd hebben! Chapeau voor al die leerlingen.
We duimden voor dit zevental in Antwerpen op 13 maart, nét voor Pi-dag.
WIST JE DAT…
er in de Vlaamse wiskunde olympiade van de 36 deelnemende leerlingen van onze school maar liefst 10 leerlingen doorgingen naar de tweede ronde in Antwerpen. Je zou bijna denken dat het gemakkelijk is. Niets is minder waar: gemiddeld gezien gaan er ongeveer 1 op 10 leerlingen door naar de volgende ronde.
Het zal je dan ook niet verbazen dat de gemiddelde score van onze Maris Stellaleerlingen ruim boven het Vlaams gemiddelde ligt nl. 93, 5 tegenover 75,5. De grens om door te gaan naar de tweede ronde ligt op 102 punten.
De deelnemers aan de tweede ronde waren: Marthe D’ Hooghe, Raf De Vos, Kaat De Vry, Bert Depoorter, Mattise Eelen, Jan Mangelschots, Fien van den Broek, Lucas Vanhoutte, Toon Vermeiren en Pieter Wilms.
WIST JE DAT ….
Tijdens de tweede ronde van deze wiskundeolympiades behaalden 4 leerlingen een finaleplaats !
Straffe mannen zijn het, we zij er super fier op Tim Janssens uit 3L5 , Vincent Matheï uit 4W en Aaron Goos uit 4L5 voor de Junior olympiade en Raf De Vos uit 6W8 voor de wiskunde olympiade een finaleplaats. Op naar een mooie uitslag in de grote finale op 24 april!
Bovendien zijn we ook bijzonder trots dat we met 6L86W8 voor de tweede keer op rij naar de finale mogen van de wedstrijd Wiskunnend Wiske op 14 maart (Pi-dag!) in Brussel !
Bovendien hebben we ook nog met 5 L7W7Ec7 een gedeelde 4 de plaats behaald met hun onderzoek voor de wiskunde B-dag.
Straffe vrouwen en mannen!
En verder …
Na schooltijd hebben op 21 maart nog 59 leerlingen van de eerste graad in volle ernst gezwoegd op de 24 vragen van de kangoeroewedstrijd.
Heerlijk om al dat jong geweld bezig te zien!
Niet enkel voor wiskunde ook voor Nederlands, Natuurwetenschappen en Latijn zijn er finalisten
WIST JE DAT
Vincent Matheï en Rob Kerstens ook deelnamen aan de eerste ronde van de junior olympiade natuurwetenschappen JON? De resultaten zijn net binnen. Vincent haalt een mooie score van 82% (cesuur 69%) en mag op zaterdag 27 april deelnemen aan de twee ronde!
WIST JE DAT
Jolien Van Mierlo uit 6TW zich voor Nederlands heeft geplaatst voor de finale van de Taalwedstrijd in Brussel. Dit is een zeer mooie prestatie, zeker gezien de moeilijkheidsgraad van de eerste ronde. We zijn fier op haar en duimen voor een vlotte presentatie tijdens de finale op 20 maart.
WIST JE DAT
er nog meer wedstrijdnieuws is : in januari namen vijf leerlingen van 6 Latijn in Antwerpen deel aan de tweede ronde van de Cicero-vertaalwedstrijd. Mattise Eelen (6L8) behaalde daarbij een Eervolle Vermelding! Hij behoorde net niet tot de 15 finalisten, maar kreeg van de jury een mooie onderscheiding. Hij mag op 15 mei aan de UA zijn prijs in ontvangst nemen.
Proficiat! Maris Stella weer op z'n best!
Nog meer finalisten in de Pangeawedstrijd
Wat?
De Pangea-wiskundequiz is een kenniswedstrijd voor leerlingen van de tweede en derde graad basisonderwijs en eerste en tweede graad secundair onderwijs. De olympiade wordt op Europees niveau georganiseerd. Elk jaar nemen ongeveer 400.000 leerlingen, verdeeld over 21 Europese landen, deel. In Vlaanderen organiseert VOV de quiz en finale.
Wie?
We deden met alle klassen van het 2de jaar mee: een lesuurtje wiskundige problemen puzzels oplossen .
We hadden zowaar 4 finalisten :
Ninke Meeusen en Lieze Wouters (2Mb), Alexander Matheï (2Mc) en Sofie Janssens (2Lb) .
En?
Op zaterdag 16 februari trokken we naar Brussel om er na een korte stadswandeling aan de finale te beginnen.
Bij de proclamatie mocht Sofie Janssens het erepodium betreden : ze behaalde zilver (2de plaats van alle Vlaamse tweedejaars) .
En in de informatica Olympiade
13 leerlingen uit de school hebben woensdag 6 februari 2019 meegedaan met de Belgische Informatica Olympiade.
Allen waren erg enthousiast over de competitie, die voornamelijk uit het oplossen van (computer)puzzels bestaat.
De minimumscore om gekwalificeerd te zijn voor de finale is 310 punten voor de categorie Beloften (47 finalisten), 350 punten voor de categorie Junior (64 finalisten) en 360 punten voor de categorie Senior (75 finalisten). De maximumscore was 400 punten.
Stef Van Meerbeeck haalde met een superscore van 380 punten dan ook (voor de tweede keer op rij) de finale!
Vincent Matheï was kort bij een finaleplaats in de categorie Junior met 340 punten
Ook Ferre Van der Vieren en Bert Depoorter misten met 342 punten net een finaleplaats.
Een bijzondere vermelding ook voor onze eerstejaars Maxine Peeraer (enige meisje!) met 250 punten en Tom Christiaensen met 245 punten die zeer verdienstelijk scoorden in hun categorie!
Proficiat!
